പ്രണയത്തിലായിരുന്നപ്പോൾ

അവർ വാക്കുകളേക്കാളേറെ

ഒരു വാക്കായാലും

ഒരു നോക്കായാലും

അർഹതയുള്ളിടത്തു,

മാത്രമേ അതിനൊരു

പ്രസക്തിയുള്ളൂ....

എന്തിനാണ് നിന്റെ

ഹൃദയം മറ്റുള്ളവർക്കായ്

തുറന്നു കൊടുക്കുന്നത്

വീർപ്പുമുട്ടി ഒരു

സ്നേഹത്തെ എത്രനാൾ

പിടിച്ചു നിർത്താനാകും....

വഴിപോക്കർക്കായി ഒരിക്കലും

മുറി തുറന്നു നൽകരുത്

അവർക്ക് യാത്രയാകേണ്ടതുണ്ട്

തണലുകളിൽ ഒതുങ്ങി

നിൽക്കുന്നവരാകില്ല അവർ

കുളിരു തേടി അകലുന്നവരാ -

ണിന്ന് കൂടുതൽ പേരും...

കീറിമുറിഞ്ഞൊരു മനസ്സുമായി

അകന്നു പോയവരുടെ

We run past sleeping meadows Past snoring cows and slumbering crows By flowing streams and icy lakes To reach the top and see the dawn. Icy winds and wintry chills Creep by as we go up the hill But we shan’t turn back until We reach the top and see the dawn. Running to the highest hill Past the farm and Tommy’s mill Hurried on by a little hand Past growing woods and unseen lands. At last, we reach the mountain top Taking our breath as we stop To see the painted sky and sun There it is, the waking dawn. A mighty ball thrown in the sky, From the oceans down that lie

O'Jasmine shrubs! from where have you stolen this sweet fragrance! The night,the moon,the stars, that hidden temple.. Rustling leaves of the pepal tree, the lonely country-boat- swaying into a half sleep- by the side of that giggling river- and the water droplets- on the untied hair- of my beloved still asleep! O jasmine shrubs From where have you stolen This sweet fragrance! The rain has ceased to fall ..and the lotus flowers have bloomed! White tears into the darkness! And those crushed white petals, hidden under the silken hair- of my beloved about to wake up! O'Jasmine shrubs

You are broken. Haha, you are mistaken. But you ought to be able to be sat upon ! GB Hey why you look so forlorn ? But weren't you a bench? Didn't 'they' sit on you, Only apart by an inch? Didn't their hands lock and clench? What about them now? Where'll they go? Or me and we and he and she ? And all the other pronouns? Please, don't bore me with grammar It is not me that you really care  I am just a thing to be on, a mere preposition For your precious pronoun. Go mix them up and an article you wrench As they do and complicate in French

എന്നെ പ്രണയിച്ച് കൊതിതീർന്നിട്ടല്ലേ നിന്നെ പ്രണയിക്കുവാൻ എന്നെ കാമിച്ച് മതിവന്നിട്ടല്ലേ നിന്നെക്കാമിക്കുവാൻ എന്നെ മോഹിച്ച് മനസ്സുനിറഞ്ഞിട്ടല്ലേ നിന്നെ മോഹത്തോടെ നോക്കുവാൻ എണ്ണിച്ചുട്ടയപ്പംപോലെ ഒരുപിടി നിമിഷത്തിൽ ജനിച്ചുമരിച്ചു തീരുന്ന ജീവിതമെന്ന ഹ്രസ്വയാത്രയിൽ എന്നെത്തലോടിയും ലാളിച്ചും  ഓമനിച്ചും ഉള്ളിലെ ഉണർവായ ആത്മാവുകൊണ്ടെന്നെ മുത്തിമടുക്കുമ്പോഴേക്കും തീരുന്ന ഏതാനും നിമിഷത്തെയാത്രയീ ജീവിതം! നിന്നെ പ്രണയിക്കുവാനെനിക്കൊരു നിമിഷാർദ്ധമെങ്കിലും തരുവാൻ കാലൻ്റെ കാലിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുയാചിക്കാം ഞാൻ, ഈ യാചനകണ്ടെങ്കിലും നിന്നെയും പ്രണയിക്കുവാൻ കൊതിക്കുന്ന, എന്നെ പ്രണയിച്ചു മതിതീരാത്ത

ഒരിക്കൽ മഞ്ഞിൻ്റെ, നിലാവിൻ്റെ, ഇണയൊരുക്കങ്ങൾ കണ്ടിട്ടായിരുന്നു ഞാൻ കാടുപോലെ പൂത്തത്. കൂപ്പുകുത്തിയ ജലപ്രവാഹത്തിൻ്റെ ഓംകാര ധ്വനിയിൽ മദഗജങ്ങൾ പെരുങ്കാടിളക്കി .. പെൺ കിളിക്കു മുന്നിൽ ആണഹങ്കാരം മയിലാട്ടമാടി. കുയിൽ തൊണ്ട കീറി പാടി. അപ്പോൾ ഞാൻ വെൺപുലരി പോലെ ചുവക്കുകയായിരുന്നു. ചുവപ്പ് ഇന്നും മാഞ്ഞു പോയിട്ടില്ല. പ്രണയം വന്ന് തൊട്ടു വിളിക്കുമ്പോൾ ചുണ്ടിലൊരു സൂര്യകാന്തിപ്പൂവച്ചു ഞാൻ അതു മറയ്ക്കും. കണ്ണുകളിൽ അഞ്ജനമില്ലെങ്കിലും  കരിമീൻ കളിയാട്ടം വിട്ടു പോയില്ല. നുണക്കുഴികളിലേക്ക് ഒരു ചൂണ്ടുവിരൽ ഇപ്പോഴും നീണ്ടു വരാറുണ്ട്. ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുമ്പോൾ കവിളിൽ പുഞ്ചിരിയുടെ മിന്നലാട്ടം... ആരാനും കണ്ടോ എന്നൊരു

മലമലേ ഒരരുവിയുണ്ടായിരുന്നു; അവളോടൊത്ത് സഖിമാരുമുണ്ടായിരുന്നു; അവിടെയവർ തുള്ളിക്കളിച്ചിരുന്നു; കലപിലകൾ   തമ്മിൽ പറഞ്ഞിരുന്നു. വഴിപോകേ, അവർ ഒന്നായൊഴുകിപ്പോന്നു; അഴകോലുമൊരു പുഴയായ് മരുവിപ്പോന്നു; ചിരിതൂവി കരയെത്തഴുകിപ്പോന്നു; കൊതിയോടെ കടലലകൾ തിരഞ്ഞുപോന്നു. ഇടയിലെപ്പോളോ ആരോ അവരെ തടഞ്ഞുവെച്ചു. വീർപ്പുമുട്ടലാൽ പുഴയുടെ ഹൃദയം വിതുമ്പിനിന്നു. പല ചാലായ് പിന്നെ പുഴയെപ്പിരിച്ചെടുത്തു പലവഴികളിലൂടെ വീണ്ടും പറഞ്ഞുവിട്ടു. ഒഴുകുംവഴിയെല്ലാം വിഷം നിറഞ്ഞിരുന്നു. അതുപേറീട്ടവരെല്ലാം പിടഞ്ഞുവീണു. കഥയായിപ്പലരും പറഞ്ഞു പിന്നെ. മലമേലേ 'പണ്ട് ' ഒരരുവിയുണ്ടായിരുന്നു!

ജിഷ മനോജ് മോരിക്കര ഞാനും അവളും ഒരു മെയ്യാണ്... സയാമീസ് ഇരട്ട പോലെ. പണ്ട് കുടുംബ വേരറ്റുപോ- യിടത്തു നിന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ ജനനമെ- ന്നമ്മയെപ്പോഴും പറയും. അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം എന്നിൽ ചിന്തകൾ പൂക്കുമ്പോ- ഴവൾ ചന്ദ്രനെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തും! എന്നിൽ വായന മുറുകി- ത്തിണർക്കുമ്പോഴവൾ മുള്ളാനായി കുമ്പിടും! ഇളകിച്ചിരിക്കുന്ന ചങ്ങലച്ചങ്ങാതി മുറിഞ്ഞുണങ്ങിയിടത്തു വീണ്ടും വീണ്ടും തഴുകിയുണർത്തുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഞാനുമവളു- മൈക്യപ്പെടുന്നത്. അപ്പോൾ മാത്രമാണ് അവളെന്നെയൊന്ന് കേൾക്കുന്നത്. രണ്ടിടത്തായി കിടക്കാൻ എന്നെയവളുപദേശിക്കാറുണ്ട്. വെള്ളനിറമെനിക്ക് പേടിയായതുകൊണ്ട് ചങ്ങലക്കണ്ണികളെ കൃഷ്ണമണികൾപോ- ലൊപ്പം കരുതും.

മരണത്തിന്റെ സൌരഭ്യം എന്തായിരിക്കും സ്നേഹത്തിന്റെ നിറങ്ങളാൽ പാറിപ്പറന്ന ജീവിതം മരണത്തിലൂടെ ശാന്തിമയമാകുമോ മരിച്ചു പോയവരിലെ വികാരങ്ങൾ ശേഷക്രിയയിൽ പ്രാപ്യമാകുമോ കാഴ്ചയിൽ കാണാത്ത കാര്യങ്ങൾ അനന്തതയുടെ വിശാലതയിൽ കുളിർമ്മയായി വന്നെത്തിയാലോ മരിക്കാത്തവരുടെ വിചാരങ്ങളെ മനസ്സു കടിഞ്ഞാണിടുമ്പോൾ ഹൃദയസ്പന്ദനങ്ങൾ താളംതെറ്റുന്നു കമ്മങ്ങളിലെ മർമ്മങ്ങൾ കരുണ നേടുമോ മരിക്കാതെ മരിച്ചു ജീവിക്കുന്നവർ മരണശേഷം ആനന്ദിക്കുമോ ഒന്നുമറിയാതെ മരണത്തെ സ്വയം പുൽകിയയവർ ശരിക്കും ചെയ്തതു ശരിയോ ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾ പെരുകുമ്പോൾ ഞാനും നിങ്ങളും ഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ മരിക്കുമെന്നതും നിശ്ചയം

ഒളിച്ചു വച്ചുകളയും പല നിറങ്ങളെയും എന്നിട്ടോടെ വാരിപ്പൊതിയും ഒരൊറ്റ നിറം... കരിനീല പോലൊന്ന്.. തൂത്തു തുടച്ചു വെടിപ്പാക്കി എന്നു ഭാവിച്ചിട്ട് വാരിവലിച്ചിട്ടലങ്കോലമാക്കിക്കളയും ചിന്തകളെ.. ദൂരേയ്ക്ക്, എറിയുന്നപോലെ കാണിച്ചിട്ട് കൈക്കുള്ളിലൊതുക്കിയോമനിക്കും, ചില നഷ്ടങ്ങളെ... ഇലയനക്കം പോലും കാട്ടാതെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചുകളയും ചുവടുലയ്ക്കാനും പോന്ന കൊടുങ്കാറ്റിനെ... ഇരുട്ടുകൊണ്ടടച്ചുകളയും വർണ്ണരശ്മികളുടെ പോക്കുവരത്തുള്ള ഓട്ടകളെല്ലാം പഴുതിടാതെ, കടമകൾ ചാരിവച്ച്... നിറവാണെന്നു ചിരിച്ചുകാണിച്ച് പുറംതിരിഞ്ഞുനിന്ന് ആർത്തു കരയും ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുന്ന ഏതോ ഒരില്ലായ്മയുടെ വറുതി നോക്കിനോക്കി....

പെട്ടെന്നൊരു ദിവസമാണ് പുഴ അവളെത്തേടിയെത്തിയത് .. അടിവയറ്റിലെ ഏറ്റവുമിറക്കവും പക്ഷെ അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. പുള്ളിയുടുപ്പിലെ പുള്ളിക്കു വട്ടം കൂടി ... ഒന്നാം ദിവസം ഒരു കുടം വെള്ളം നെറുകയിലൂടെ.... രണ്ടാം ദിവസം രണ്ട്... മൂന്നിനു മൂന്ന്.... നാലിനുപുഴയിൽ മുങ്ങി നിവർന്നു.... പെണ്ണുങ്ങൾ കുരവയിട്ടു .... അന്നു മുതൽ പുഴ അവളുടെ കൂടെയാണ്. ഏറ്റവുമിറക്കവും അറിയാൻ തുടങ്ങി... അടിത്തട്ടിലൊളിപ്പിച്ച നീരുറവയുടെ മായാലോകം പുഴ അവൾക്കു മുന്നിൽ തുറന്നു വച്ചു. മത്സ്യകന്യകയെപ്പോലെ പാതി ജലത്തെയും പാതി വായുവിനെയും തന്നിലേക്കാവാഹിച്ചു ... അവളെത്തലോടിയ കാറ്റിൻ്റെ കസ്തൂരിഗന്ധം തേടി കാമുകർ വലഞ്ഞു... പിന്നെപ്പിന്നെ

പെട്ടെന്നൊരു ദിവസമാണ് പുഴ അവളെത്തേടിയെത്തിയത് .. അടിവയറ്റിലെ ഏറ്റവുമിറക്കവും പക്ഷെ അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല. പുള്ളിയുടുപ്പിലെ പുള്ളിക്കു വട്ടം കൂടി ... ഒന്നാം ദിവസം ഒരു കുടം വെള്ളം നെറുകയിലൂടെ.... രണ്ടാം ദിവസം രണ്ട്... മൂന്നിനു മൂന്ന്.... നാലിനുപുഴയിൽ മുങ്ങി നിവർന്നു.... പെണ്ണുങ്ങൾ കുരവയിട്ടു .... അന്നു മുതൽ പുഴ അവളുടെ കൂടെയാണ്. ഏറ്റവുമിറക്കവും അറിയാൻ തുടങ്ങി... അടിത്തട്ടിലൊളിപ്പിച്ച നീരുറവയുടെ മായാലോകം പുഴ അവൾക്കു മുന്നിൽ തുറന്നു വച്ചു. മത്സ്യകന്യകയെപ്പോലെ പാതി ജലത്തെയും പാതി വായുവിനെയും തന്നിലേക്കാവാഹിച്ചു ... അവളെത്തലോടിയ കാറ്റിൻ്റെ കസ്തൂരിഗന്ധം തേടി കാമുകർ വലഞ്ഞു... പിന്നെപ്പിന്നെ

കാലങ്ങൾക്കിപ്പുറം അർത്ഥമില്ലാത്തൊരു വാക്കുകൊണ്ട് ഞാനെന്റെ മരണത്തെ ഒറ്റുകൊടുക്കുന്നു,,, അങ്ങനെ ആത്മഹത്യയുടെ വളവിൽ വച്ച് ഞാനൊരു ചൂതാട്ടക്കാരനായി പരിണമിക്കുന്നു,,, ആദ്യ പന്തയത്തിൽ എനിക്കെന്റെ ധനവും,, രണ്ടാമത്തേതിൽ രാജ്യവും,, മൂന്നാമത്തെ പന്തയത്തിൽ സൗഹൃദവും എനിക്ക് നഷ്ടമാകുന്നു... ഒടുവിലത്തെ പന്തയം കൊണ്ട് പാതിമെയ്യായ പത്നിയെയും അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങളെയും ചൂതു പലകയിൽ പണയം കൊടുക്കുന്നു... പരാജിതനായി തലകുനിക്കവേ പെണ്ണവൾ എന്റെ മുഖത്ത് തുപ്പുന്നു,, ദുരയുടെ കറുത്ത പൂമുഖത്ത് നിന്നും ഞാൻ പുറത്താക്കപ്പെടുന്നു,, അവിടെ വച്ചാണ് എന്റെ കൈത്തണ്ടയിലെ നിലച്ചുപോയ വാച്ചിൽ നിന്നും കുരുങ്ങി ചത്ത നിലയിൽ സമയത്തെ ഞാൻ

ഓടിക്കിതച്ചെത്തിയൊരു പൂങ്കാറ്റ് എന്നോട് ചൊന്നതിങ്ങനെ പേരാലിൻ ചുവട്ടിൽ പേരറിയാത്തൊരു കിളിയുണ്ട്... കൂടൊരുക്കാൻ  ഇത്തിരിയിടം  ചോദിച്ചു... ഉടമസ്ഥനില്ലാത്ത  പേരാൽ കുണ്ഠിതമോടെ മൊഴിഞ്ഞു... വീഴുമ്പോൾ താങ്ങാൻ ആരുമില്ലാത്ത എന്റെ കൈകൾക്ക് ബലം  കുറവായിരിക്കും... നഷ്ടങ്ങളെ സഹിക്കാൻ  നിനക്ക് കെല്പുണ്ടെങ്കിൽ ഒരായിരം കൂടൊരുക്കാം നിനക്കെന്റെ ശിഖങ്ങളിൽ... അനാഥത്തിൻ രുചിയറിഞ്ഞ പെൺകിളി കണ്ണീരോടെ പറഞ്ഞതിങ്ങനെ... പറക്കാൻ ചിറകുകളുള്ളിടത്തോളം കാലം   മാനം കാക്കാൻ തല ചായ്ക്കാൻ നിന്റെ ചില്ലകളെനിക്ക്  ധാരാളം... പരസ്പരം താങ്ങായ്‌ സാന്ത്വനമായ്  അനാഥത്തിൻ  മതിലുകളെ ഭേദിക്കാം നമുക്ക്... നിനക്ക് ഞാനുണ്ട്...

മൊബൈൽ റിംഗ് ടോൺ കേട്ടാണ് വത്സല ഓടി വന്നത്. അടുത്ത് എത്തിയപ്പോഴേക്കും അത് നിന്നു. ആരാണ് വിളിച്ചത് എന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ ഹൗസ് ഓണർ അണ്.തിരിച്ചു വിളിക്കാൻ ബാലൻസി ല്ല.ഇനി ഇപ്പൊ അവരു ഇങ്ങു വരുമല്ലോ ഈശ്വര.എന്ത് ഒഴിവ് കഴിവ് പറയും.. വത്സലയ്ക്ക് ആകെ വെപ്രാളം ആയി.പറഞ്ഞ അവധി ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു.അവരെയും കുറ്റം പറയാൻ പറ്റില്ല.ഈ വാടക അണ് അവർക്കും ഒരു വരുമാനം.

സാധ്യതയുടെ നീലാകാശങ്ങളെ നോക്കി ആർത്തിയോടെ  വാദിക്കാൻ പഠിച്ചവൾ വെറുതെയെന്നറിഞ്ഞിട്ടും ജീവിക്കാനേറെ കാരണങ്ങൾ തേടുകയും മനസ്സാക്ഷിക്കൂട്ടിൽ ചിലരെയെങ്കിലും തളച്ചിടുന്നവൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരയാനൊരാളില്ലാതെയാകുമ്പോൾ മറന്ന് വെച്ചൊരുവനെ തട്ടിയുണർത്തി നീതി കിട്ടാതെ പോയ കലാപങ്ങളിൽ ചെങ്കൊടി പറത്തി സ്വയം അഹങ്കരിക്കുന്നവൾ മനപ്പൂർവ്വമുണ്ടാക്കിയ മുറിവുകളുടെ ആഴങ്ങളിൽ അത്താഴം വിളമ്പി മേശയ്ക്കിരുവശവുമിരുന്ന് താല്പര്യക്കുറവിന്റെ കറിക്കൂട്ടുകളെ ബാക്കി വെയ്ക്കുന്നവൾ ഭ്രാന്തുകളിലും പകർന്നാട്ടങ്ങളിലും ചിരിക്കാനും നിലവിളിക്കാനും ലജ്ജിക്കാത്തവൾ ഇഷ്ടക്കുറവിന്റെ തരിശുഭൂമിയിൽ മൂർച്ചയില്ലാത്ത പ്രേമത്തെ

ഈഴവക്കല്ല്യാണം നായർക്കല്ല്യാണം മുസ്ലിം കല്ല്യാണം ക്രിസ്ത്യൻ കല്ല്യാണം ഇടവഴികളിലെ മൃദു മുളംചപ്പുകൾക്കിടയിൽനിന്ന് കാലിലേക്ക് തറയ്ക്കുന്ന പച്ചച്ചതിമുള്ളുകളെയെന്നപോൽ പറിച്ചുകളഞ്ഞ് കാച്ചിക്കൊള്ളിവെയ്ക്കേണ്ടുന്ന ദുരാചാരമാണ് കല്ല്യാണം . നുജൂദു*കളെ സാക്ഷിനിർത്തി തലമൂത്ത പെണ്ണുങ്ങൾ ഇളമുറ ആണുങ്ങളെ ഭോഗിച്ച് കൈവെള്ളയിലിട്ട് സ്നേഹിച്ച് ജാതിയും മതവുമില്ലാത്ത കുഞ്ഞുങ്ങളെ ജനിപ്പിച്ച് മൃഗങ്ങളുടെ പേരിട്ട് മാനവികത തൊട്ടരച്ച് നാവിൽ വെയ്ക്കുന്ന ഗംഭീരകാലം വരുന്നുണ്ട് . ഇഷ്ടമുള്ള മരങ്ങളിൽ നിന്ന് നിറമുള്ള കൂടുകളിൽ നിന്ന് ചിറകുകെട്ടപ്പെടാത്ത ഇണകളിൽ നിന്ന് വിരിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന കിളികളെ തിരിച്ചുവിളിക്കാത്ത മണ്ണും ;

വാഴക്കുലയൊന്നിൽ കായ്കൾ പലവിധം, പഴുത്തവയ്ക്കൊപ്പം പച്ചയും മൂപ്പെത്താതെ മുരടിച്ചവയും, വിലയില്ലാതെ പിഴുതു കളഞ്ഞതും പതിൻമടങ്ങു വിലയുള്ളതും ഒരു കുലയിൽത്തന്നെ, അണ്ണാറക്കണ്ണനും കിളികളും ചുറ്റും ഉന്നം നോക്കിയിരിക്കുന്നു ഒരു ജന്മം മനുഷ്യനും നിറവും കുലവും പലവിധം പണ്ഢിതർ പാമരർ ദരിദ്രർ ധനികർ ജീവിക്കുന്നു , ഒരു കുലയിലെന്ന പോലെ

വെളുത്ത മഞ്ഞിൻതണുത്തവിരലാൽ വിളർത്തൊരെന്നെപ്പകുത്തെടുക്കാൻ വിറച്ചനെഞ്ചിലെയൊരിറ്റുശ്വാസം വിടർത്തി നീയും അകന്നു പോകൂ! പിളർന്ന ചുണ്ടിണ ചേർത്തിടല്ലേ! തുറന്നകണ്ണുകളടച്ചിടല്ലേ! വിരിഞ്ഞവല്ലികൾ മണത്തിടാനായ് അലഞ്ഞൊരിട ഞാൻ നിന്നിടട്ടേ! തളിർകൊഴിച്ചതിന്നിടച്ചിലില്ല ഉയിർനിലച്ചതിനെരിച്ചിലില്ല ഉടൽമെനഞ്ഞൊരുകുലായമായി അമഞ്ഞു ഞാനുമതെന്നെയുള്ളൂ! സുഷുപ്തിയെന്തെന്നറിഞ്ഞിടട്ടേ! സുഖത്തിൽ ഞാനും പുതഞ്ഞിടട്ടേ!   സമീചമിതു ഞാൻ കടന്നുചെന്നാൽ സുഗന്ധമോലും വീഥികൾകാണാം!

ഒരു കൂട നിറയെ പൂമ്പാറ്റകളുമായി അവൻ വന്നു. അനേകായിരം നാടുകളിലെ പല പൂക്കളിൽ നിന്നു വേർപെടുത്തിയ പൂമ്പാറ്റകൾ അവയുടെ സ്പർശിനികളിൽ നിന്നും കണ്ണീരിറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു കൂടനീട്ടി അവൻ പറഞ്ഞു - നിനക്കുള്ള എന്റെ സമ്മാനം - കടൽ കടന്നെത്തിയ വിരഹം - കൂട തുറന്നു വെച്ച് അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു -നീയും പറന്നു പോകൂ -

എത്രപെട്ടെന്നാണ് ആ രണ്ടാം തവണ അഗ്നിയൊരു താണ്ഡവമാടിയത്. ഉടല് പൊള്ളി ഉയിരകന്ന് ഉയരെയെത്തിയത്. കാക്കി ചുവന്ന് കരിപുരണ്ടത് കണ്ണു കണ്ടറിഞ്ഞതും എത്രപെട്ടെന്നാണ്. അടിവയറിലെ അണയാത്തുടിപ്പുകൾ കാഴ്‌ചയറ്റ കണ്ണിലേക്ക് വിരല് ചൂണ്ടി, ആഞ്ഞുവെട്ടി നീതിയെ പരിഹസിച്ചതും എത്ര പെട്ടെന്നാണ്. മറ്റൊരതിരില്ലാ പുറമ്പോക്കിൻ അളവില്ലാ ദൂരം അവർക്കായൊരുക്കിയതും എത്ര തിടുക്കത്തിലാണ്. നിഴൽനാളം കെട്ടുപോം മുൻപ് കയ്യൊന്നയച്ചിരുന്നെങ്കിൽ മനസൊന്നലിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ അവരും പിഴച്ചുപോയേനെ ഇന്നുമാ പുറമ്പോക്കിൽ. ഉയിരിന്റെ ഉയിരാകും അരുമകിടാക്കൾക്ക് ഇരുളിലെ അണയാവിളക്കാം ഹൃദയവായ്‌പ്പായ്. ചിന്തിച്ചന്തമില്ലാതെ ചിന്തകൾ ചിതറിയോടുമ്പോൾ