കാലത്തിൻ മായാജാലങ്ങൾ തുടരുന്നു
കാണാത്ത മനസ്സിലെ വിങ്ങലറിയാതെ;

സഞ്ചരിച്ച വഴികളിലെല്ലാം
പച്ചപ്പിൻ ഹരിതാഭ വർണ്ണം

ദൂരെ പടിഞ്ഞാറൻ
 ചക്രവാളത്തിലായ്

രഥചക്രങ്ങളുരുളുന്നു കാലത്തിൻ
വീഥിയിലെത്രയോ ശബ്ദഘോഷങ്ങൾ

പ്രകൃതിയുടെ മയാ ജാലങ്ങളെല്ലാം കണ്ട്...  
ഭയന്ന് വിറച്ചു  മാലോകരെല്ലാം....
ചീറിപ്പാഞ്ഞു വരുന്നൊരു കൊടുംകാറ്റിനെ...
പേടിച്ചോടിയൊളിച്ചു ജനങ്ങളെല്ലാം ... 
പക്ഷികൾക്ക് ചേക്കേറാനിടമില്ല...  
വൃക്ഷങ്ങളെല്ലാം കടപുഴകിവീണു...
എന്നിട്ടും മതിവരാതെ  കാർമേഘങ്ങൾ...
മൂടുപടമണിഞ്ഞു കലിതുള്ളി നിൽക്കുന്നു..
ചക്രവാകപ്പക്ഷികൾ ഭയം കൊണ്ടോടിയൊളിക്കുന്നു...
മിന്നൽപ്പിണറുകൾ മിന്നിമറയുന്നു...
ഇടിനാദങ്ങൾ തുരുതുരെ മുഴങ്ങുന്നു...
കാർമേഘങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്നും...

ശ്രദ്ധിക്കണം
വെള്ളം  അധികമാകരുത്
ഓരോ  മരത്തിനും  ചെടിക്കും
വേണ്ട അളവുകൾ  വെവ്വേറെ ആണ്.

സൂക്ഷിക്കണം
ചാലു  കീറുമ്പോൾ
ഒരുപാട്  ആഴത്തിലാവാതെ,
കൊത്തികിളച്ചു  ഭൂമി പിളർക്കാതെ,
വെള്ളത്തിനൊഴുകി നീങ്ങാൻ  
ഒരു  ചെറുവഴി  പോലെ മാത്രം ആവാം.

അറിയണം
വേനലിൽ  കരിയാതെ നിൽക്കാൻ
പറമ്പിൽ  ആരൊക്കെയുണ്ടെന്ന്.
വെള്ളമെത്തുമ്പോൾ കണ്ണ്തുറക്കാൻ കഴിയുന്നവരാരെന്ന്.
എത്ര  നനച്ചാലും  ഉണരാത്ത മുകുളങ്ങളേതെന്നും.

പിന്നെ
നല്ലോണം കാണണം

നിസ്സംഗതയുടെ കനലാഴങ്ങളിലേക്ക്
ചിന്തകൾ ചേക്കേറിയപ്പോൾ
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഒറ്റയടിപ്പാതയിൽ
ഞാൻ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയിരുന്നു...
പരസ്പര കലഹങ്ങളിലൂടെ
തോൽക്കാതെ മുന്നേറിയവർ
തോറ്റു കൊടുക്കുന്നതിലെ 
അപകർഷതാബോധം...
മനം നിറയെ അഹന്തയുമായി
സ്നേഹത്തിനു നേരെ
മുഖം തിരിച്ചതും 
മനസ്സിലെ സ്വാർത്ഥസ്വപ്നങ്ങൾക്ക്
പുതുഭാഷ്യം ചമച്ചതും
ശാഠ്യങ്ങളിലെ വാക്കുകൾക്ക്
ദുർവ്യാഖ്യാനം
കൊടുത്തതും
ഇന്ന് വ്യർത്ഥജീവിതത്തിന്റെ 
വീർപ്പുമുട്ടലിൽ എരിഞ്ഞങ്ങവേ 

ജനകപുത്രി ആര്‍ക്കായി കാനനം തന്നില്‍ പൂകി
ജാനകിയെ അവന്‍ കാട്ടിലുപേക്ഷിച്ചു
ജനങ്ങള്‍ക്കായ് മണ്ണില്‍ പിറന്ന
മറ്റൊരു മനുഷ്യന്‍ തിരസ്കൃതനായി
അതാ ഗത്സെമനയില്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നു
ഭൂമിപുത്രി, ദൈവപുത്രന്‍
നിന്നെപ്പോലെ ഒരു നിമിഷം ലോകത്തെ
ചിന്തയില്‍ വിചാരണ ചെയ്തിടാം
ലോകത്തെ നേടാന്‍ വന്നവന്‍
ലോകം അറിയാതെ പോയവന്‍
ഇരുളില്‍ പ്രകാശമായവന്‍
പ്രിയ ശിഷ്യന്‍ തള്ളിപ്പറഞ്ഞവന്‍
പ്രിയ ചുംബനത്താല്‍ ഒറ്റിക്കൊടുക്കപ്പെട്ടവന്‍

ചില നീർച്ചാലുകൾ പൊട്ടിയൊഴുകി
ഹൃദയത്തിലൂടെ ഒഴുകുന്ന പുഴയാകും.
അപ്പോൾ മിടിക്കാൻ മറന്ന് ഹൃദയം
ഒരു നിമിഷം കുഴങ്ങും.
ആത്മവേദന പോലെ ,നെഞ്ചിൽ
പിറവിയെടുക്കുകയും
ഒടുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്ന എന്തോ ഒന്ന്
ശ്വാസത്തെ അമർത്തിപ്പിടിക്കും;
ആത്മാവ് ഒന്നു പിടയും
പിന്നെ നെഞ്ചിനകത്തെ
ചെറുകാറ്റിലേയ്ക്ക്
ഉലയൂതി തീക്കണികകളെ
പറത്തി വിടും.
അവൾ വീണ്ടും
പതിവുകളിലേക്ക്,
ശീലങ്ങളിലേക്ക്
എന്നതിനപ്പുറം
ഒടുങ്ങാത്ത വീട്ടുപണികളുടെ

പുകയും പൊടിയും ഓസോൺ തുളയും        
ഇല്ലാതെ വൃത്തിയായി,                    
തൂത്ത് മെഴുകിയ മുറ്റം പോലെ                          
ആകാശം വിജനമായി കിടന്ന അന്നാണ്          
അവൻ  കാൽപ്പാടുകൾ പതിപ്പിക്കാതെ
അദൃശ്യ സാന്നിദ്ധ്യത്തിന്റെ
പാപഭാരത്തോടെ ആദ്യമായ്
അലസമായി വന്നത്!
അന്നും,      
നരകത്തിലേക്കും സ്വർഗ്ഗത്തിലേയ്ക്കും
ഉള്ള  ഇടുങ്ങിയതും വിശാലവുമായ വഴികൾ                
ആരെയോ തിരഞ്ഞ്                                              

സഖാവേ,
നിന്റെ കാലടികളിൽ
നിനക്കു തണലായി
ഇനിയും എത്രനാൾ
തളിരിട്ട് പൂത്ത്
ഇവിടെയിങ്ങനെ.!
നിന്റെ പകലുകളിൽ
സ്വർണ്ണവെയിലേറിലും
നിന്റെ ഇരവുകളിൽ
വെള്ളിനിലാപ്പുഴയിലും
ഉദിച്ചസ്തമിച്ചങ്ങനെ.!
ചുടുമണൽക്കാടതിൽ
തളിരിടും മരുപ്പച്ചയായ്
തീക്കനൽ കൂനമേൽ
തഴുകിടും
ഇളംതെന്നലായങ്ങനെ.!
മാനം മോന്തയം
തുളച്ചെത്തുമീ
കാലിടറിയ കൂരയ്ക്കുള്ളിൽ
പെയ്തൊഴിയാ
മഴപ്പായ മേൽ
നനഞ്ഞുടലൊട്ടി
ചേർന്നങ്ങനെ.!
സഖാവേ,

ഒരുവൾക്ക് ഭാരമെത്ര വേണം?
സ്വർണനൂലു പോലെ
മെലിഞ്ഞിരിക്കണമെന്നു പാട്ടുകാർ.
കൊലുന്നനെ എന്ന് സ്വപ്നാടകർ.
മൃദു നടുക്കൊടിയാവണമെന്നു കവികൾ.
തടിയല്പം നല്ലതെന്ന് പഴമക്കാർ.
കുഞ്ഞിനെ ചുമക്കാനുള്ളത്രയുമാവാമെന്ന്
കുടുംബസ്ഥർ.
മെലിഞ്ഞും തടിച്ചും ചുരുട്ടിയും
വളച്ചും നിവർത്തിയും അവളങ്ങനെ
അടിച്ചു പരത്തിയൊതുക്കി മെതിച്ച കളിമണ്ണായി.
എന്നിട്ടും കാമുകൻ അവളെ
എടുത്തുയർത്തുമ്പോഴെല്ലാം
അവൾക്കു കനംകുറഞ്ഞു.
അവൾ കാറ്റിൽ പറക്കുന്ന തൂവൽ പോലെയായി.

എനിക്ക് രണ്ടു ചിറകുകളും

അദൃശ്യയാകാനുള്ള കഴിവുമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ,

നമുക്കിടയിലെ സമുദ്രദൂരം താണ്ടി

നിന്നടുത്തെത്തിയേനേ ഞാൻ!!!  

കടൽ കടക്കുമ്പോൾ കുഴയുന്ന ചിറകുകൾക്ക്

കരുത്തേകുന്നു ; നമ്മുടെ പ്രണയം .  

നീയറിയാതെ

കടക്കും ഞാൻ മുറിയിൽ . മുറിയിൽ നിറയുമെൻ്റെ ഗന്ധം

നിൻ്റെ മുഖത്ത് വിരിയിക്കും ഭാവങ്ങൾ

ആസ്വദിക്കും ഞാൻ ,

ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ .  

നീയണിയാൻ എടുത്തു വച്ചിരിക്കും കുപ്പായത്തിൽ

എൻ്റെ മിഴികളിൽ നിറഞ്ഞ

കടലിൻ്റെയും ആകാശത്തിൻ്റെയും

നീലിമ പടർത്തും .  

നിൻ മാറിൽ തട്ടും

ഒരു പുലർകാല വേളയിൽ....

പടിയിറങ്ങിപ്പോയൊരെൻ മകനെ....

ഉണ്ണിതൻ മുഖം കാണുവാൻ ...

എൻ നെഞ്ചകം പിടയുന്നു...

ഉണ്ണിതൻ രൂപം  എൻ -

ഹൃദയത്തിലെപ്പോഴും...

പൊൻ നിലവിളക്കായ് തെളിയുന്നു ...

ഉണ്ണിയുടെ വരവും കത്ത് ...

ഉമ്മറത്തിരിക്കയാണമ്മ ....

ആകാശത്തിലെ പറവകളെ

നോക്കിയിരിക്കയാണമ്മ ....

ആകാശത്തിലെ പൂമെത്തയിലിപ്പോഴും....

നീ ഉറക്കമാണോ മകനെ..

നിദ്രയുടെ  ആഴങ്ങളിൽ എന്നുണ്ണിയെക്കണ്ടു...

ഉമ്മറത്തിണ്ണയിലോടി കളിക്കുന്നെന്നുണ്ണി...

മുറ്റത്തെ റോസാപ്പൂവിന്നിതളുകൾ ...

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ഒപ്പിട്ടു

പിരിഞ്ഞ അവർ

ഇരുരാജ്യങ്ങളായ്

കൊടിയേറ്റി.  

അവർക്കിടയിൽ

വെട്ടിമാറ്റിയ വരികൾ

അതിർത്തിയായി

വേലി തീർത്തു.  

കുത്തും കോമയും

അർദ്ധവിരാമങ്ങളും

നിലം തൊടാതെപോയ

ചോദ്യങ്ങളും

നിഴലുത്തരങ്ങളായി

ഒപ്പമുണ്ട്.  

ഓർമ്മമായ്ച്ചും ഒളിപ്പിച്ചും

കൊണ്ട വേനലിനെ

പഴിച്ചിരു നിസ്സഹായതകൾ  

വേർപിരിയും വഴിക്കു മുമ്പേ

ഇട്ടേച്ചു പോകുന്നുണ്ട്

അനിശ്ചിതത്വത്തിന്റെ

ആഴക്കടലിൽ

തുഴയില്ലാ തോണിയിലൊരു

ജീവനെ ......!

'ലോക്ക് 'എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ

ബോറടിയുടെ ഉച്ചസ്ഥായിയിൽ

കൊടുംവേനൽ ചൂടേറ്റ്

പൊള്ളുന്നവരോട്....,

ആയുസിന്റെ മുക്കാൽഭാഗവും

'ലോക്കി'നാൽ ബന്ധനസ്ഥരായ

ഒരു ചെറു ജനന്യൂനപക്ഷത്തെപ്പറ്റി....,

പരിഭവങ്ങളുടെ താക്കോൽക്കൂട്ടം

തേടിപ്പോകാതെ, തുറക്കാതെ

ഒരു കൊച്ചുലോകത്തെ തേച്ചുമിനുക്കി

കൊണ്ടുപോകുന്നവരെപ്പറ്റി

എപ്പോഴെങ്കിലും

ഓർത്തുനോക്കിയിട്ടുണ്ടോ....?

പ്രഭാതപത്രവായനക്കിടയിലെ

ചൂട് ചായയിൽ,

നീരിറക്കം പിടിക്കാതെ

നിറുകയിൽ പൊത്തുന്ന കാച്ചെണ്ണയിൽ

കുളിമുറിയിലെ സന്തൂർ സുഗന്ധത്തിനൊപ്പം

നിന്റെ  മുടിയിഴകൾ  

കോതിയൊതുക്കിയതും

നിന്റെ  ചിരിയിൽ  നാണിച്ചതും

ഇനിയെന്നാ എന്റെ  പ്രണയമേ

ഒരു ചുംബനം ബാക്കി  വെച്ച  

ഇന്നലകളിലെ നമ്മുടെ പ്രണയം

തണുത്തുറഞ്ഞ മഞ്ഞുപോലെ

മനസ്സിനെ മരവിപ്പിക്കുന്നുവോ

ഞാനരുകിലിരിക്കാം

നീ മിഴിപൂട്ടും വരെ

ഇരുട്ടിൽ പറന്നെത്തിയ

മിന്നാമിന്നികൾ കാണും

പ്രണയ ചാരുതയാൽ

തുടുത്ത ചുവന്ന ചുണ്ടുകൾ

നല്ല കാറ്റും മഴയും തുടങ്ങി

പ്രണയവും പെയ്തു തുടങ്ങട്ടെ

ഈ നനുത്ത  കുളിർമ്മയിൽ  

നീ ഉറങ്ങൂ മതിവരുവോളം

ഈ ശുഭരാത്രിയിലെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ

വീഴുമ്പോളേറ്റിയും വ്യാധികളിൽ -

നീറ്റിയും ഉറക്കമറ്റൊരെന്നമ്മതൻ 

രാത്രികളുടെ ആഴമാണിന്നു -

ഞാനറിയുന്നൊരെൻ സുഖത്തിനാഴം !

താരാട്ടു പാടിയും താനെ തലോടിയും 

തളരാതെയെന്നും തുണയായൊരമ്മതൻ 

തണലിൻ്റെ താങ്ങിൻ്റെ താളമാണിന്നു 

ഞാനറിയുന്നൊരെൻ ഉൾത്തുടിപ്പ്‌ !

ഉണ്ണാതുറങ്ങാതെ  ഉറവവറ്റാത്തൊരാ -

ഉയിരിൻ്റെയുയിർതന്നു പോറ്റിയോൾതൻ 

ഉള്ളിലലതല്ലും സ്‌നേഹക്കടലാണിന്നു - 

ഞാനറിയുന്നൊരെൻ ഉൾക്കടല്, അമ്മക്കടല് !  

അനന്തമാം ഉറക്കത്തിലുമിന്നെൻ -

ആത്മാവുറങ്ങാതിരിക്കുന്നു നിനക്കായ്

എത്തണം തോഴാ നീയെൻ ചാരെ

എത്തിടാതിരിക്കണമൊരു തുള്ളിനീർ -

മുത്തുപോലുമാ മിഴിയിണകളിൽ

കാണികളെന്നെ ക്കുറിച്ചിന്നോതുന്നതാം

കള്ളങ്ങൾക്കു കാതോർക്കാതിരിക്കണം

ആചാരമാണതൊരു ചടങ്ങുമാത്രമാണതീ

മരണമേകുമൊരു ബഹുമതി മാത്രമത്രേ

അനന്തമാം ഉറക്കത്തിലുമിന്നെൻ

ആത്മാവുറങ്ങാതിരിക്കുന്നു നിനക്കായ്

തണുത്തുറയുമെൻ മേനിയിൽ നിൻ

പാണീതലമൊന്നു ചേര്‍ത്തിടാതെ

ചുണ്ടിണകളാലെൻ നെറ്റിത്തടത്തിലായ്

ചുംബനപ്പൂവൊന്നു കൊരുത്തിടാതെ

നെറ്റിയിൽ നീ പകർന്നു തന്ന

ചുവന്നപൊട്ടിനു പറയാനേറെ

സ്വകാര്യതകളുണ്ടായിരിക്കും.

 നീയെന്റെ സ്നേഹത്തിൻ

ആഴങ്ങളിലേക്ക് ചെറിയൊരു ഓളമുണ്ടാക്കുക. 

ചെറിയ കുഞ്ഞോളങ്ങളിൽ കുറച്ചു വലയങ്ങളിൽ 

അതുമെല്ലെ മെല്ലെ നിന്റെ കാഴ്ചകളെ ഒരുനിമിഷം മനോഹരമാക്കും. 

ആ കാഴ്ചകൾക്കൊടുവിൽ നീ നടന്നു നീങ്ങും. അപ്പോഴും എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളറകളിൽ ആഴത്തിൽ നീ കിടക്കും.

ഒരുനാൾ സ്വപ്ന വേരുകൾ പടർത്തി ചെടിയാവും. 

 എനിക്കായി പകർന്നു തരുമെന്നോർത്തൊരു സ്നേഹം  പൂമൊട്ടായി വിടരാൻ വെമ്പും. 

അന്നും പരസ്പരം സുഗന്ധം തേടി ഉദ്യാനങ്ങളിലൊക്കെയും അലയും.

മാനസസാഗരത്തി -

നടിത്തട്ടിലൂറി കിനിയുന്നോരാ

ലിപികൾ വിരൽ തുമ്പുകളെ

ചേർത്തു പിടിച്ചൊരു

തൂലികയാൽ വർണ്ണപകിട്ടുകളുള്ളൊരു

ചിത്ര പതംഗമായ്,

കുഞ്ഞു പൂക്കളിൻ നറുതേൻ നുകർന്ന്

പാറികളിക്കുമ്പോൾ...

അറിയാതൊട്ടിച്ചേർന്ന

പരാഗരേണുക്കളെപ്പോൽ

അടർത്തിമാറ്റാനാവാത്ത

ചില ചിതൽപുറ്റുകളാണു കവിതകൾ....

നർമ്മത്തിൽ ചാലിച്ച സൗരഭ്യവും...

രചനയിൽ ഹാസ്യ ഭാഷയുടെ

കേളീതരംഗവും....

ഒരായുസ്സു മുഴുവൻ കോർത്തെടുത്ത്

പവിഴമണികളെപ്പോൽ

ഹൃത്തിലൊളിപ്പിച്ചു വെച്ച്

കാത്തു സൂക്ഷിച്ചൊരാ