iMalayalee MultiChannel News Portal

അന്ന് വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള വഴി കടന്നെത്തിയാൽ കിട്ടിയിരുന്ന സുരക്ഷിതത്വത്തെ,സ്വയംബോധത്തെ, ഇത് തന്നിടമാണെന്ന ആത്മ വിശ്വാസത്തെ തകർത്ത്, പുറത്ത് മഴവില്ലാണെന്നും, അകലെ സൂര്യോദയമുണ്ടെന്നും, പക്ഷികൾ മാത്രമല്ല പറക്കേണ്ടതെന്നും മതിലേ കേറി, പട്ടം പറത്താമെന്നും, മൂടിവെച്ചതെല്ലാം തുറന്നിടണമെന്നും "പെൺകുട്ടി,പൊൻകുട്ടി' പറഞ്ഞ് പൊത്തി വെച്ചവരോട് പൊന്നല്ല,ഇരുമ്പാണ് കാരിരുമ്പെന്ന് പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്കിറക്കിയതാരാണ്? ഇന്ന്, വീട്ടിലേയ്ക്കുള്ള വഴി പറഞ്ഞ് കൊടുത്ത്,

കണ്ടില്ലെവിടെയുമൊരു തുമ്പപ്പൂവും കാണാനായ് തൊടിയിലലഞ്ഞപ്പോൾ മുക്കുറ്റിപൊന്നാരൻ, കാക്കപ്പൂവെല്ലാം കാലം കാത്തൊരോർമയായകലുന്നു പൂവിറുക്കാനായി പൂവട്ടിയുമായി തൊടികളിലോടിയലഞ്ഞ ബാല്യം പച്ചീർക്കിലിത്തുമ്പിൽ പൂക്കൾ കൊരുത്തു പടിയോളം പൂക്കുടയിൽ ഓണത്തപ്പനെയെതിരേൽപ്പ് വായ്ക്കുരവയുമാർപ്പു വിളികളും കോടിമുണ്ടുടുത്തൂഞ്ഞാലാട്ടവും ഉപ്പേരി,പ്രഥമൻ പുന്നെല്ലരിചോറൂണ് കുമ്മികളിയുടെ താളക്കിലുക്കവും എത്ര കേട്ടാലും മനസ്സിൽ നിറയും മധുരമൊരോർമ്മയാണെന്നുമോണം മലയാളപ്പഴമയിൽ പാടിപ്പതിഞ്ഞൊരു മലയാണ്മ തൻ പൂകൾപ്പെരുമയാണെന്നുമോണം

ഇലനിഴലുകൾ മൂടി കാഴ്ച്ച വറ്റിയ അകം മൗനം പ്രകമ്പനം കൊള്ളുന്ന ഒരു മുഖം കയറും പാളയും നഷ്ടപ്പെട്ടവന്റെ നിഴൽമുഖം! വിശപ്പും ദാഹവും വടം വലിയ്ക്കുമ്പോൾ മുഖമില്ലാത്ത ജഡം അവശത മറന്ന് വീണ്ടും യാത്ര തുടരും. അബിംബിതചിത്രങ്ങളെയെല്ലാം ഒരു പുഴയിൽ സ്മൃതികളായി ഒഴുക്കും, മുഖം കഴുകും. വിശപ്പും ദാഹവും ഉപേക്ഷിക്കും. കൈ വിട്ട് ആഴങ്ങളിലേയ്ക്ക് പതിച്ചവയെല്ലാം ഒരിക്കൽ മുങ്ങിപ്പൊങ്ങുമെന്നുള്ള ആശയാണ് ഈ കവിതക്ക് ജലരാശിയോടുളള ആസക്‌തി.

ജലമതെന്നും ഭൂമിതൻ ഭാഗ്യം നമ്മളോർക്കാത്ത നന്മ തൻ ഭാവം നിത്യവും നമ്മൾ ഊറ്റിക്കുടിക്കിലും ഉറവയായ് വന്നു നിറയുന്ന പുണ്യം കാത്തു വയ്ക്കുവാൻ ഓരോ നിമിഷവും നമ്മൾ നമ്മെ ഒരുക്കേണ്ട കാലം ഇനിയുമധികം ദൂരെയല്ലെന്നത് ഓർക്കണം നമ്മൾ നാളേക്കു വേണ്ടി അനീഷ് പറയറ്റ